... maar dat was ook de bedoeling. Best knap dat het drie dagen heeft geduurd alvorens ik iets heb verbrand, en dan ook alleen maar twee stukjes onderarm. Ik begin me een beetje Crocodile Dundee te voelen (verkeerde continent, ik weet het). Baard van vier dagen, hoed met brede rand, zonnebril en waterfles. En zo veel mogelijk mijn camera in de buurt.

Waar waren we gebleven? Oh ja, de game-count in het donker. Eerst nog diner, waarbij ik iedereen kennis liet maken met Nederlandse stroopwafels. Een enorm succes! Maar goed, toen snel de jeeps in. Best spannend, met zeven man ineen openwagen waarvan 1 chauffeur, 1 schrijver, 3 tellers en 2 schijnwerper - houders. Zoeken, zoeken, en soms dieren zien, en soms alleen maar de reflectie van hun ogen in de verte. Helaas geen neushoorn, alhoewel ze in de buurt zijn gesignaleerd. Wel weer veel hoefdieren: oryx, red hartebeest, kudu, maar ook genet, wrattenzwijn en schorpioen. Kwart over tien lag ik uitgeput in bed met kramp in mijn armen van het vasthouden van de schijnwerper.

5 nov: Of je wil of niet, rond 6 uur word je vanzelf wakker door het zonlicht en de geluiden van wakkerwordende vogels en insecten. Er zijn wel wat motjes en spinnen in mijn hutje ('rondavel') maar ook een kleine hagedis die we expres binnenhouden voor het vangen van de motjes en spinnen! Om 8 uur meldde ik me bij de geiten. Er zijn verschillende 'corrals' waar geiten en schapen rondlopen zodat boeren met eigen ogen kunnen zien hoe ze hun vee kunnen beschermen tegen roofdieren. Maar ja, geiten en schapen laten keutels achter, dus elke paar dagen moet een verblijf geharkt worden om alle 'droppings'weg te halen. En vandaag was ik aan de beurt met nog twee andere vrijwilligers. Gelukkig was de klus binnen een half uur geklaard en kon ik nog even kennis maken met de waakhonden voordat mijn volgende taak begon. Dat was het helpen van Lily, die onderzoek doet naar de plantensoorten in de savannah en het zogenaamde 'bush encroachment' (oprukkende struiken). De volgende vier uur zijn we met GPS de rimboe ingetrokken om de dichtheid van de doornstruiken te onderzoeken. Droog gras tot aan je middel, verborgen kuilen gegraven door gordeldieren, het was me een avontuur! En op de terugweg zagen we nog gieren, zebra's en een giraf als beloning.

Na de lunch mocht ik Matti helpen met het invoeren van de data van de game-counts van de afgelopen dagen en daarna alweer een nieuwe gamecount! Dit keer zat ik in de jeep op de rustigste van de drie wegen en na twintig minuten waren we klaar met tellen. Ik begin de dieren steeds sneller te herkennen. Dit keer zaten er ook een paar jakhalzen tussen. 's Avonds nog een kleine wandeling langs de velden met cheetahs en in de gezamelijke huiskamer film gekeken. Best moeilijk met 50 motten die steeds het beeldscherm van de TV aanvallen!

6 nov: Om 8 uur meldde ik me bij John, de beste ranger van CCF. Met hem gingen we op zoek naar de twee 'wild boys'en de neushoorns. Al deze dieren hebben een radio halsband om, waarmee ze gevolgd kunnen worden. Het signaal is echter niet sterk, dus moet je met een antenne op zoek. Uiteindelijk vonden we de signalen van alle dieren. Helaas zagen we de dieren zelf niet. John maakte de schade goed door ons te leren hoe jakhals poep ruikt.... De klus van 9 uur was weer het voeren van alle cheetahs! De vier grote mannetjes (bijgenaamd The Motley Crew) hadden geluk, die kregen vandaag allemaal de kop van een ezel als maaltijd. Achter op de jeep lagen dus 25 stukken ezel, 1 bak met fijngesneden brokken voor Cruise en 4 ezelshoofden. Het is een vreemd gezicht om een cheetah met een ezelskop er van door te zien rennen....

Zo werd het snel middag en mocht ik helpen om het archief te digitaliseren. Ik mocht medische verslagen en autopsie-rapporten van 15 jaar geleden inscannen. Saai klusje, maar wel belangrijk om historische gegevens niet te verliezen. Daarna tijd voor de laatste game-count (dit gebeurt 1 keer per maand, drie dagen op rij). Weer zat ik in de jeep op de rustige weg. Maar 1 dier maakte onze hele middag goed. De jeep moest hard remmen en daarna 100 meter terug rijden, maar toen bleken we het goed gezien te hebben. Vanuit het struikgewas keek een jong luipaard ons aan en sloop toen verder weg de bush in. Dat was heel veel geluk hebben. Helaas was hij er te snel vandoor om een foto van te kunnen maken. Wie weet heb ik komend weekend in Etosha nog een keer zo'n geluk.

Morgen om 10 uur ga ik met vijf andere vrijwilligers een weekend naar Etosha. We worden opgehaald door een gids met een luxe jeep, daarna brengen we eerst een bezoek aan de Bushblok fabriek in Otjiwarongo, doen we snel boodschappen in de Spar (!) en rijden we in twee uur naar het hoofdkamp in het natuurpark. Daar hebben we dan de hele middag, avond, nacht en ochtend om ons rond te laten rijden. We slapen in hutjes naast een drinkplaats, dus dat moet genoeg gelegenheid zijn om veel mooie foto's te maken. Ik zal mijn best doen om een paar foto's online te krijgen. Hopelijk werkt deze hele langzame verbinding dan mee.

Volgende update waarschijnlijk maandagavond!

Groetjes,

Rob