Daar zit je dan, helemaal onder in Afrika en ineens ben je weer bezig met lijstjes, bestellijsten en vergaderingen. Het kan raar lopen af en toe. Ik heb begrepen dat Balkenende niet naar Europa gaat en dat Wim Lex en Maxima hun optrekje in Mozambique gaan verkopen. Met andere woorden: geen noemenswaardig nieuws uit Nederland, toch?

Hier blijft het heet en hetis weer voor het grootste gedeelte droog. Het buitenleven is sinds de regen een STUK luidruchtiger geworden, dus zelfs op zondag ben je om 6 uur wakker van alle vogels en krekels. En tegenwoordig heb ik weer een kamergenoot. Een slaapmuis heeft een nestje gebouwd, helemaal boven in de nok van mijn rondavel. Dus elke morgen vind ik op de grond een collectie aan kleine muizenkeutels. Schattig beestje, maar ik moet 'm snel leren om buiten zijn behoefte te doen. Hoe het ook zij, snel nog even de avonturen van vrijdag met jullie delen.

Vrijdag 20 november: Op de takenlijst bij het ontbijt stond het woord 'Goat dipping' en daarachter de naam van bijna elke vrijwilliger. Brutaal als ik ben besloot ik maar eens aan een verzorger te vragen wat dat inhield. Het enige wat ik terugkreeg was een duivelse glimlach en het advies om de oudste kleren aan te trekken die ik bij me had. Zo gezegd, zo gedaan en daar stond ik dan tussen de geiten om acht uur 's ochtends. In één van de hoek-verblijven waren wat spullen klaargezet. Een oude badkuip, een tuinslang en een doos met daarin potten anti-tekenmiddel. De badkuip werd gevuld, het middel werd toegevoegd en ineens werden alle schapen en geiten de hoek in gejaagd. Daar stonden we dan: 10 mensen, 250 schapen en geiten,1 badkuip, 1 in- en uitgang. Om het feest maar meteen goed te beginnen, ving één van de staljongens even de stoerste ram en zette hem in bad. Hij liet het redelijk rustig over zich heen komen terwijl hij van alle kanten met het water werd overgoten. Deur open, ram naar de naastgelegen kooi om te drogen en nog maar 249 te gaan. Ik werd op deurdienst gezet. Streng toezicht houden dat de natte en droge dieren van elkaar gescheiden bleven en dat geen enkel dier ontsnapte. Dat ging ruime tijd goed, totdat één geit door het lint ging van het gegil en geblaat van bange geitjes en vol gas op de deur afrende. Ik zag het vanuit de aangrenzende kooi gebeuren, gooide de deur dicht en zette mijn gewicht er tegen. BAM! Rob 1 - Geit 0. De staljongens grepen vervolgens de geit bij de poten, hingen haar ondersteboven en met luid gemekker werd mevrouw gedipt en losgelaten. Toen mocht ze wel door de deur....

Zo waren we bijna halverwege toen Matti me wegriep bij het spektakel. Ik werd gevraagd om mee te gaan de stad in zodat ik het aanbod van de plaatselijke groenteboer kon gaan bekijken met betrekking tot de 'speciale' eters. Zie hier de lijst:

4x geen vlees, vis, melk, zuivel, eieren (vastende Ethiopiers....)

2x geen rood vlees of vleesproducten (dus ook geen rundergehakt etc.)

1x geen champignons, chili of kerrie (kieskeurige Zuid Afrikaan....)

43x mensen die WEL alles eten (godzijdank)

En zo trok ik dus met Matti richting Otjiwarongo. Eerst even nog wat kopij afleveren bij de winkel met de enige twee publieke kopieerapparaten in de stad. Oh, groenteboer dicht. Geweldig. Nou ja, dan maar naar de Spar (voluit: Theo's Superspar). Gewapend met pen en papier liep ik twee rondjes door de supermarkt, mij verbazend over het beperkte aanbod aan groente en fruit (alles wordt hier geimporteerd vanuit Zuid Afrika) en het enorme aanbod aan gigantische balen rijst, pasta, mais en suiker. Met mijn aantekeningen en wat kleine persoonlijke boodschappen (ingredienten voor metseltaart. DRIE EURO voor een pak ongezouten boter!!!) weer naar buiten. Nog snel langs de slijter voor een flesje Klipdrift en daarna tijd voor de lunch. De keuze viel op Wimpy's, het plaatselijke hamburgerrestaurant waar nog ouderwets je bestelling aan tafel doorgeeft aan de serveerster. Een cheeseburger en een flesje water later (nou vooruit, en een milkshake voor onderweg) liepen we vanuit de gekoelde Wimpy's naar de hete auto. En toen herinnerde ik me dat ik de boodschappen er in had gezet... De boter zat nog in de verpakking, maar het was overduidelijk dat de inhoud ondertussen half vloeibaar was geworden. Snel de airco aan, even tankenen naar de volgende halte: het Bushblok kantoor.

Daar lagen wat spullen klaar die naar CCF moesten, waaronder een plaatje voor op de sponsormuur, op naam van ... Valori! Blij als een kind met dit nieuws begon de auto weer te rijden, maar nog steeds niet naar CCF. Eerst moesten nog de kinderen van Stephen (een andere CCF medewerker) opgehaald worden van hun school (doordeweeks slapen ze in Otjiwarongo, in het weekend slapen ze bij papa en mama vlak bij CCF). En die school lag een stuk buiten het centrum. Voor het eerst zag ik zodoende de buitenwijken van de stad. Hoe verder van het centrum, hoe armoediger alles werd. De wegen gingen van asfalt naar grind naar zand. De huizen gingen van steen naar klei naar golfplaten en kippengaas. In krakkemikkige hokjes werden mensen geknipt enuit een illegale betonnen bunker waar Nightclub op stond kwam om 3 uur 's middags al muziek. Ineens reden we door de sloppenwijk van Otjiwarongo. De kinderen waren ondertussen al opgepikt bij het schooltje. We reden ook nog langs één lichtpunt in deze wijk. Een blok degelijke huisjes opgetrokken uit verstevigd zand en klei, met lage bouwkosten en met alleen maar natuurlijke grondstoffen. Een proefproject van de regering en volgens Matti een groot succes. De verkiezingen van komende maand zullen echter uitwijzen of het project een vervolg gaat krijgen.... Via een binnenweg kwamen we tenslotte weer op de juiste weg richting CCF. Kinderen thuis afgezet, samen met Matti nog een colaatje gedronken ter afsluiting en we lieten het luipaard-identificeren maar even voor wat het was. Tegen vijven begon ook in Namibië de vrijdagmiddagborrel en kon ik een scheut Klipdrift in mijn cola gieten. Na het diner nog even overleg met kokkin Agnes, daarna aantekeningen uitwerken en dat was het wel weer voor die dag.

Oeps, bijna tien uur hier. Snel afsluiten voor de stroom wordt afgesloten. Volgende keer meer!