Hallo allemaal, fijne pakjesavond vanavond!

Het zal geen verrassing zijn dat ze hier geen pakjesavond kennen, maar desondanks ga ik een bijzondere dag tegemoet. Het slechte nieuws is dat Sossusvlei helaas zal moeten wachten tot een volgende keer. Geen reisgenoot gevonden, alle andere reizen die kant op vertrekken alleen maar op dinsdagochtend, openbaar vervoer hier bestaat practisch niet en in mijn eentje een auto huren is niet echt een veilige optie in een uitgestrekt en verlaten land als dit.

En zodoende houden we onszelf bezig in Windhoek. Dinsdagavond gearriveerd, ingechecked in het guesthouse, de rest van de avond rustig aan gedaan. Woensdag door de stad gewandeld, voornamelijk de winkelcentra met airco gezien (het blijft hier bloedheet!), een T-shirt gekocht met de mooiste plaatsnaam van Zuid-Afrika (probeer maar eens uit te spreken): Tweebuffelsmeteenskootmorsdoodgeskotefontein. 'S avonds met ranger James meegegaan naar zijn schiettraining en zelf ook nog 5 kogels mogen afvuren met een 9 millimeter pistool. Op zich valt de terugslag mee, maar wat een LAWAAI maken die dingen, en al helemaal als je in een relatief kleine ruimte (schietbaan) staat. Spannend om geprobeerd te hebben, maar ik hoop dat het ook de laatste keer was dat ik ooit een pistool heb vastgehouden. Na dit avontuur gaan eten bij een Namibisch instituut: Joe's Beer House. In tegenstelling tot de naam is dit geen zuipkeet maar een heel groot restaurant met overal tierlantijnen, foto's, veel hout en honderden lege flessen Jagermeister. En een menukaart met vlees. Veel vlees. James ging voor de spare ribs (gigantisch en dik, niet te vergelijken met 'onze' ribjes) en ik genoot van een zebrasteak. Mmm. Drankje er bij en per persoon een tientje kwijt! Wat een prijzen.

Zo werd het donderdag, weer een rondje stad gedaan, de klokketoren gezien, de meteorieten gezien die uitgestald staan in het centrum, alle straatverkopers gezien die op een kleed allemaal hetzelfde hout- en metaalwerk uitgestald hebben liggen... Maar toen het tegen elf uur weer te heet begon te worden haastte ik me snel terug naar de Chameleon, de schaduw, het zwembadje en het barretje. En daar blijf je dan lang hangen en begin je iedereen te kennen. Hendrik de duitse arts die als flying doctor meevliegt op een vliegtuigje naar afgelegen gebieden; Selia, Frieda en Hannah, de drie scandinavische dames die hier als verpleegster werken en daarnaast ook nog vrijwilligerswerk doen bij een weeshuis in het township (de krottenwijk); Roland de duitse reisgids; Jacques, de overwerkte F&B manager van het Kalahari Sands hotel, enzovoorts enzovoorts. Je kletst met elkaar, je gaat samen uit eten, je drinkt daarna nog een drankje aan de bar en voor je het weet is het tegen elf uur en zoekt iedereen zijn bedje op.

Vrijdag weer de stad ingewandeld, want helaas geen reisgenoot naar Sossusvlei dus. Grote groente- en fruithandel gevonden, waar ze zelfs Old Amsterdam kaas hebben! (25 euro de kilo....) En ook de Namibian Crafts Center ingelopen, een overdekte hal waar veel verkopers van sieraden, souvenirs, kleding en houtwerk zich hebben verzameld en een mooi centrum hebben opgebouwd met echte handgemaakte items en niet dat massaspul wat op de kleedjes in de winkelstraten ligt. Veel gezien, maar niets gekocht. Als ik iets niet kan, is het sieraden kopen voor een ander. Sorry ma, ik heb het geprobeerd! 's Avonds was even het hele guesthouse verenigd toen de loting van het WK voetbal op TV was. Gejuich en gekreun toen eigen landen en tegenstanders bekend werden gemaakt. En daarna werd er nog lang nagepraat over de kansen van elk land....

En zo werd het zaterdag. Vandaag gaan we met een grote groep van de Chameleon naar het weeshuis waar Frida en de dames werken om daar met 250 weeskindertjes kerstfeest te gaan vieren. En als we daarna terugkomen is het de rest van de middag en avond feest aangezien veel mensen dan hun laatste avond hier hebben (inclusief mezelf omdat ik morgen naar een ander hotel verhuis). Hopelijk zal de kater morgen niet al te groot zijn....